Mijn keuze, mijn weg alleen eigen werk

Tijdens exposities gebeurt er vaak iets bijzonders. Als mensen naar mijn kunst kijken, valt er vaak een stilte, of ik hoor een zachte stem van emotie of een oprecht 'wow'.

Dan komt de vraag: geef je lessen?

Maak je portretten in opdracht?

Het is een groot compliment, en het raakt me dat mijn werk iets losmaakt bij anderen. Toch kies ik er bewust voor om beiden niet te doen, en om mijn eigen creatieve weg te volgen. Het is een keuze om trouw te blijven aan wat mijn werk nodig heeft, en aan wat ik zelf nodig heb.

Waarom ik geen lessen geef

Lesgeven is een prachtig vak, maar het vraagt een andere rol, een andere energie, een andere aandacht. Het betekent uitleggen, corrigeren, begeleiden. Een constante wisselwerking tussen mijn intenties en die van degene die leert. Mijn hart ligt bij het maken van mijn eigen werk: het onderzoeken, het experimenteren, het volgen van mijn intuïtie. Dat proces is voor mij een persoonlijke dialoog, een stille conversatie met mezelf, mijn materialen en mijn emoties.

Wanneer ik teken, laat ik me leiden door wat zich aandient. Een lijn ontstaat, een schaduw vindt zijn plek, en soms verdwijnt hij weer. Het is een proces van geven en nemen, van durven loslaten en vertrouwen op het onverwachte. Lesgeven zou me afleiden van dat proces, en mijn ruimte verkleinen om te ontdekken wat werkelijk in mij leeft. Het is een bewuste keuze om die ruimte te bewaken.

Waarom ik geen portretten in opdracht maak

Portretten in opdracht vragen om iets anders dan ik kan geven. Mijn tekeningen zijn geen exacte kopieën van een gezicht; maar een expressie van emotie, sfeer en innerlijke beleving. Werken in opdracht betekent vaak voldoen aan verwachtingen van anderen en opgelegde kaders. Dat past niet bij mij en de manier waarop ik werk.

Mijn kunst, mijn weg

Door geen les te geven en geen opdrachten aan te nemen, bewaar ik de ruimte die ik nodig heb om mijn eigen 'handschrift' te verdiepen. Ik kan spelen met materialen en technieken. Juist die vrijheid maakt dat mijn beeldtaal zich blijft ontwikkelen en met mij meegroeit. Zo ontstaat werk dat zich laag voor laag verfijnt, dat steeds eerlijker wordt en steeds meer aansluit bij wie ik ben. Het is een ontwikkeling die kan bestaan omdat ik alleen eigen werk maak.

Het zorgt ervoor dat ik, wanneer ik teken, vanzelf in mijn eigen wereld beland. Alleen met mijn gevoelens, mijn herinneringen en mijn materiaal. Daar ligt het hart van mijn kunst, in lagen van emotie, subtiele nuances, in momenten die niet in woorden te vangen zijn, maar die zich in beelden laten voelen. Iedere tekening is een stukje van mijn innerlijke reis, van een ontmoeting met mezelf, vastgelegd in een eigen, groeiende beeldtaal.

Dankbaarheid

Ik ben dankbaar voor alle aandacht, voor elke blik, voor elke reactie die laat zien dat mijn werk iets bij mensen losmaakt. Het sterkt me in mijn keuzes, en in mijn verlangen om trouw te blijven aan mijn eigen proces.

Bedankt dat je de tijd neemt om mij en mijn kunst te zien, te volgen en mijn verhaal te lezen. Misschien nodigt het je uit om stil te staan bij wat voor jouw belangrijk is.

Liefs,

Kaat