Zoals je misschien op mijn social media kanalen hebt gezien, heb ik recent een dierenportret gemaakt.
Net als tijdens het 'tekenproces' van een mens probeer ik ook de ziel van het dier in een roerloos beeld te vangen. Een goed getekend (dieren)portret valt of staat met de moeite die je neemt om goed te kijken en natuurlijk ook door hoe vaak je 'oefent'. Voordat ik aan een definitieve portrettekening begin, maak ik eerst schetsen/studies, om de geportretteerde of het dier zo eerst te ‘verkennen’ en
‘me eigen te maken’.
Het 'tekenproces'
Het tekenen van dieren brengt hele nieuwe uitdagingen met zich mee. Het tekenen van bijvoorbeeld een vacht vergt hele andere technieken, vaardigheden dan het tekenen van de huid van een mens. Bij de vacht gaat het om de kleinste details, de richting en lengte van de haren, de kleurnuances, het 'vangen' van de aaibaarheid van de vacht. Maar ook de proporties van een dier, in dit geval mijn eigen hond, heb ik me door vele studies en schetsen eigen moeten maken. En natuurlijk de verschillende texturen, een zachte vacht, glanzende vochtige ogen, een neus. (Het oppervlak van een voorwerp noemen we ook wel textuur. Dat wil zeggen, dat wat je kunt zien en voelen. Om een voorwerp realistisch na te kunnen tekenen zul je de textuur goed moeten bestuderen). Het goed tekenen van texturen is misschien wel het moeilijkste van het leren tekenen. Dat vergt veel oefening en techniek.
Door de vele studies heb ik in het definitieve portret het karakter (blik, houding) van Remy goed weten te vangen. Het vastleggen van de persoonlijkheid vormt de uitdaging en is het leuke ervan. Hierbij zijn de ogen, de blik toch wel het meest belangrijk, mensen kijken bij een portret over het algemeen het eerst naar de ogen van het dier. Naast de specifiek kenmerkende houding van het dier wil je ook het lieve, de zachtheid en de aaibare uitstraling terug zien in het portret.
Ook bij deze tekening heb ik alleen gewerkt met grafiet. Ik hou van de kracht, de puurheid en de eenvoud van het materiaal. Tekenen is de meeste pure vorm van kunst. Het is als je eigen handschrift, het is uniek. Maar ook kwetsbaar. Letterlijk het papier en het materiaal, maar ook figuurlijk, je kunt je niet verschuilen achter allerlei materiaalgebruik en kleuren. Je kan weinig tot niets verhullen in een tekening. Je werkt direct met het grafiet op papier. In tegenstelling tot schilderen moet het gelijk goed zijn. Er laagjes over heen zetten als je niet tevreden bent is geen optie. Gummen kan alleen beperkt in de schetsfase, papier is zo kapot en/of je wrijft met je gum de structuur van het papier stuk. Alleen al de warmte / vocht van je hand kan het papier beschadigen. Elke tekening wordt met maximale inzet en risico op het scherpst van de snede gemaakt.
Met tekenkunst kun je grootste resultaten bereiken met slechts eén materiaal.
Liefs,
Kaat
.